Ha, przyznam bez bicia, że na początku lat 90-tych nagrywałem wszystkie odcinki z tym serialem, ale epizod z Kessy i Królikiem zawsze należał do moich faworytów. Na przemian wzruszający, a na koniec smutny... gdy Kessie wróciła potem na wiosnę do domu nie wzbudzała już takich emocji.

Ja zauważyłam dlaczego: bo w wersji którą ja oglądałam dorosłej Kessy ktoś inny podkładał głos i tym samym zabrał jej trochę uroku.

U mnie to była nie tylko zmiana głosu, ale przede wszystkim dlatego, że dziewucha dorosła i starała się być niezależna od swojego opiekuna.

na samą myśl o tym odcinku chce mi się płakać. chyba się nie odważę, żeby to obejrzeć ponownie, hehe

Mam tak samo :)